مدح و ولادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
پیوسته خـیزد ازنفـسم؛ روح پـروری ریزد هماره از دهنم؛ فیـض کـوثــری در کـام من زبان حـرکت می کند ولی دیگر کـسم کند به درون مدح گـستری گـویی مـسیـح در نـفـسم روح می دمد یـا با امـیـن وحـی شـدم گـرم شـاعـری ریزد هـمـاره از دهـنـم گـوهـرِ سخـن چون رحمت بهار در اوصاف عسکری ابن الرّضا امیـر قـضـا نجـل مرتضی آئـیـنـه ی جــمــال خــداونــد اکــبــری خورشید آسمان امامت که مهـر و ماه گـردند دور سـامـره اش همچو مشتری نـور دو چشم چار عـلی نجل ده امـام فـرزنـد سه محـمّــد و مـرآت جعـفـری نامش حسن وجود حسن خُلق و خُو حسن سـر تـا بـه پـاش آیـنــۀ حُــسـن داوری پــرسنــد اگـر بهــای ولای ورا بـگـو دارد به کـلّ طـاعـت کـونـیـن بـرتـری با طاعت مـلائکه و جنّ و انس نیست غیر از جحـیـم خـصم ورا راه دیگری شیطان که جنّ وانس براو لعن میکنند در عـرصۀ جـزا بود از خـصم او بری |